Czemu satelity nie lubią drzew — czyli o ograniczeniach

Jakie są ograniczenia metody?

Ogólnie mówiąc, ograniczeniem metody DInSAR są niespójności pomiędzy dwoma obrazami, z których został obliczony interferogram (więcej o metodzie interferometrii tutaj). Niespójności te, albo inaczej – dekorelacje, są spowodowane przede wszystkim przez różny sposób odbicia fali pomiędzy pierwszym a drugim zobrazowaniem. Tę miarę spójności pomiędzy dwoma obrazami nazywa się koherencją.

Zatem obszary stałe, odbijające fale w podobny sposób (takie jak przede wszystkim obszary zabudowane, ale również grunty orne, tereny skaliste, odkryte gleby) będą miały wysoką koherencję, zatem wiarygodność obliczonych osiadań dla takich obszarów będzie wysoka. Natomiast dla obszarów, które mogą rozpraszać odbijaną falę w sposób bardziej chaotyczny (takich jak lasy, wysokie trawy, tereny bagienne, zbiorniki wodne), wiarygodność danych może być niska. Dla takich terenów zazwyczaj portal osiadanieterenu.pl nie będzie miał żadnych danych o osiadaniu.

Przyczyną powstania dekorelacji, czyli spadku koherencji, może być również zmienność takich właściwości gruntu, jak jego wilgotność. Możliwym jest, że dla deszczowych miesięcy, koherencja (a co za tym idzie wiarygodność danych) może być niższa. Również w okresach wegetacji roślin, może dochodzić do niedoszacowania osiadań terenu. Dlatego też w otrzymywanych przez Państwa Raportach, można czasem zauważyć, że w drugim lub trzecim kwartale danego roku, wartości osiadań mogą być niższe niż rzeczywiste przemieszczenia – wynika to właśnie z opisanych tutaj niedoszacowań.

Co warte uwagi, pisząc tutaj o wiarygodności danych, zawsze chodzi o stopień niedoszacowania danych. Zatem wartości i zasięg osiadań terenu, które są dostarczane przez portal, mogą być uznane za pewne – nie wykluczamy jednak, że rzeczywiste ruchy mogą być jeszcze większe.

6-dniowy interferogram różnicowy z fragmentami o obniżonej koherencji (widocznymi jako szum różnokolorowych pikseli)